۴۶_خیر و شرّ۱

بحث تکمیلی قاعده لطف، قاعده خیر و شرّ است.

در باور اسلامی خدا خیر محض و محض خیر و بقول معروف خیر مطلق هست.
در قرآن عبارت "احسن الخالقین" را داریم و همچنین آیه:
الذى احسن کل شى‏ءٍ خلقه
یعنی الله هرچیزی را در بهترین و نیکوترین خلق کرده است.
با این حال ما شاهد ظهور و بروز اتفاقاتی هستیم که خیر نیست مثل زله،سیل،آتشفشان.
بیاییم از یک زاویه دیگر به قضیه نگاه کنیم:
شرّ چیست؟چه کسی نسبت شرّ به این موارد میدهد؟
شرّ بیانگر وضعیتی هست که مطلوب و خوشایند ما نیست یعنی ما بعنوان انسان در مورد یک چیزی که ضرری به ما میرساند و خسارتی به ما وارد میکند نسبت شرّ میدهیم.
مثلا عقرب مارا نیش بزند شرّ است.گرگ گوسفندان ما را بِدَرد شر است.زله بیاید خانه ما را خراب کند شرّ است.
در همه موارد بالا منافع انسان در همان شکل و صورتی که ترسیم شد مورد تهدید است و بشر آن را شرّ میداند.
این نوع تفکر غالب بشر است.
در حالیکه نیش عقرب برای آن موجود در دفاع از خودش عین خیر است.درندگی برای گرگ بواسطه شکار برای بقای حیاتش عین خیر است.زله برای زمین بعنوان تنفس طبیعی و خارج کردن گازها عین خیر است.
این نمونه ها نشان میدهد ما در عالم خلقت و طبیعت در کلیّت قوانین حاکم بر آن شرّ نداریم و با موشکافی در علل و سبب آنها خواهیم دید که عین خیر هستند منتهی از منظر انسانی نگرش اندکی متفاوت است چون پای منفعت فردی است و جز این باشد شرّ معنا میشود.
مثال دیگر از منظر دیگر:
نیش عقرب و مار حاوی زهر است.بشر امروزه به کمک کشفیات علمی از همین ماده کشنده ، دارو و سرم برای درمان دردهای نوع بشر تامین میکند.از این زاویه عقرب و مار دیگر شرّ بنظر نمی رسد !