صرف نظر از پژوهش های تاریخی در مورد قرآن،آنچه که ما در اینجا به آن اشاره میکنیم همین قرآنی هست که در دسترس ماست.
لطفاً آسمانی بودن قرآن را فراموش کنید !
بیائید برای چند مدّت از این فضای فکری و حال و هوا خارج شویم و نگاهی تازه به این کتاب بیاندازیم.
قرآن یک کتاب کاملاً زمینی است.
اصلاً برای زمینی ها نوشته شده است با تمام قواعد و خصوصیات زمینی.
قرار هم نیست این کتاب مارا به آسمان و عرش برساند بلکه می خواهد ما را ضمن رسانیدن به یکسری باورها، کیفیت یک زندگی متعارف را در دوره حیات زمینی نشانمان بدهد.
باور نمیکنید؟
چرا؟!
قرآن می گوید :
بخورید ،بیاشامید،تجارت کنید،شویی کنید،نعمتهای حلال خدا را بر خود حرام نکنید.در کنارش هم توصیه به کار نیک(عمل صالح) و عبادت میکند.اصلا هم سخت نمیگیرد برای این کار ولی روی قول و قرار و وفای به عهد و مواظبت از زبان و اندیشه و طمع در مال و جان دیگران خیلی حساس است.
حتی خدا هم شکل زمینی هاست!
خدایی که مکر و غضب میکند.انتقام میگیرد.راضی و خشنود میشود.حتی منّت میگذارد.
ما در جای جای قرآن اشارات متعددی به پدیده های زمینی و آیات و نشانه های الهی می بینیم.حتی راه شناخت الله(خدا) را در مشاهده دقیق همین آیات و نشانه های زمینی میداند.
هیچ فرقی هم نمیکند من و شما قرآن را کتاب آسمانی از طرف خدا بدانیم یا یک دریافت قلبی و باطنی و حتی بازخوردهای طبیعی حضرت محمد نسبت به بعضی اتفاقات .
این کتاب برای زمینی هاست .
با چنین نگاهی بهتر میتوانیم بعضی از آیات قرآن را در مورد قصاص،جنگ درک کنیم چون اینها سازوکارهای زمینی است.
فرصت کنیم و یکبار دیگر قرآن را بخوانیم با همین نگاه زمینی.آنوقت خیلی قابل فهم تر و قابل قبول تر هم میشود.
ادامه این مطلب را در پست بعدی دنبال کنید لطفاً.
درباره این سایت