این کلمه علم یا علمی خیلی گسترده و فراگیر است.
ما علوم مختلفی داریم که هر کدام تعاریف جداگانه ای دارد و مشمول یک طیف و سطح خاصی از دانسته ها (دانش) میشود.
مثلا منطق ، فلسفه ، ریاضی ، موسیقی ، طبیعیات و فیزیک. همه اینها علم هستند ولی هم موضوع مشخصی دارند و هم دامنه و محدوده مشخص.
لذا در بحث خداشناسی و رابطه آن با علم اول باید مشخص کنیم کدام علم مورد استناد ماست.اما مشاهده میکنیم که گاهاً در نفی و اثبات خدا عنوان "علمی" به کار برده میشود.
امروزه بطور متعارف و معمول وقتی صحبت از علم میکنیم منظور همان علوم تجربی و آزمایشگاهی است.از اسمش هم پیداست که این علم برای یقین به یک موضوع باید آنرا مورد آزمایش و تجربه های مکرر قرار دهد تا به یک "قانون علمی" برسد.
اساساً مساله خدا جزو موضوعات این علم نیست که بخواهیم با استناد به آن بخواهیم نفی یا اثبات کنیم.علوم تجربی میتواند نشانه ها و گزاره هایی را به ما بدهد از یک آفرینش منظم و هوشمند که ما را به یک سطح آگاهی و شعور بالاتری برساند که این نظم و هوش محصول یک ناظم هوشمند بسیار والاتر و قدرتمندتر است.فقط در همین حد !
اگرچه در حوزه معرفت شناسی ،تحقیقات و کشفیات علمی کمک شایانی به ما میکند تا بسیاری از ابهامات ما در مورد وجود خالق برطرف شود اما مساله اثبات علمی اینجا موضوعیت ندارد.
اثبات برای اینست که ما توضیح بدهیم یک چیزی در فلان بازه زمانی و فلان دوره شکل گرفته و ظاهر شده و به موجودیت آن گواهی بدهیم بر اساس داشته های علمی.در حالیکه در مورد خدا ما با جهانی فراتر از جهان مادّه مواجه هستیم.علوم تجربی هنوز در حوزه مطالعاتی خودش ناشناخته های بزرگی دارد که برایش توضیحی منظور نشده لذا چگونه میتوانیم در نفی و اثبات موجودی خارج از حوزه تحقیقاتی علوم تجربی متوسل به دلیل بشویم.
درباره این سایت