در بخش دوم قاعده لطف گفتیم که خداوند منبع لطف کامل است و با فراهم شدن بستر دریافت زمینی به هر مقدار که ظرفیت ایجاد شود به نوع انسان میرساند و گاهی اوقات عامل انسانی در این فرایند نقص ایجاد میکند.
سئوال:
آیا این اتفاق معنایش اینست عامل انسانی از قدرت الهی در تاثیرگذاری روی این جریانات قوی تر است؟
جواب:
خیر
کائنات بر مبنای قواعد کاملا مشخص و قانونمند و هوشمند فعالیت میکند.زمین هم قواعد خاص خودش را در پیوند با کائنات دارد.
در بعضی موارد کلیدهای دریافت و حتی ارسال دست نوع بشر است و این هم بخشی از همان قواعد قانونمند و هوشمند است که وضع کننده این قوانین همان خداست.
در این حیطه میزان بهره مندی از این قاعده (نه میزان و مقدار صدور از جانب خداوند) در اختیار بشر است و بعبارتی نوع بشر میتواند تا حدودی تصرفاتی در این امر داشته باشد.
بعنوان مثال در مورد همان کودکی که مثال زدیم به رغم اینکه خداوند هیچ منع و محدودیتی برای آن طفل در اعطای مومات حیات و زندگی ایجاد نکرده و نمیکند اما بشر ممکن است بر اساس نوع تفکر خود واکنشهای متعددی به قضیه داشته باشد که در سرنوشت کودک دخیل باشد:
میتواند کودک را در حالت جنینی بکشد.
میتواند کودک را بعد تولد بکشد.
میتواند کودک را از همه حقوق انسانی محروم کند.
میتواند با حمایت او همه امکانات و حقوق طبیعی انسانی را به او ببخشد .
این واکنش ها ارتباطی به خدا ندارد بلکه در حوزه عملکرد انسانی است.
درباره این سایت