علمی که بطور مشخص به خدا و صفات خدا می پرداز علم "الهیّات" (الاهیات) است.
الهیّات در تقسیم بندی علوم زیر مجموعه علم "حکمت" است.
علم الهیات یا خداشناسی در مورد خداوند به بیان "دلیل و برهان" می پردازد.
الهیات هیچ ارتباط موضوعی با علم فلسفه و حتی کلام هم ندارد.
موضوع علم فلسفه "وجود و هستی شناسی" بر اساس اصل "وجود" است.
علم کلام هم موضوعش "اصول اعتقادی و جهان بینی دین اسلام"است.
این مطلب را بدان خاطر گفتیم تا برخی عزیزانی که در حوزه طریقتهای معنوی اعم از عرفان و تصوف هستند در جریان باشند بحث خداشناسی موضوع علم فلسفه یا کلام نیست.اگر هم مساله واجب الوجود در فلسفه مورد بحث قرار میگیرد از حیث وجود است.
اما الهیات چه میکند؟
علم الهیات با بررسی صفات ذات و صفات فعل با استفاده از قوه عقل و از طریق تدبر و تفکر با ارائه و اقامه دلیل و برهان در وجود خدا اقدام میکند.
در دیدگاه بعضی خوبان هرچیزی که یکطرفش دلیل و برهان باشد فلسفه است ! در حالیکه اساس استدلال عقلانیت است و فلسفه یکی از علوم عقلی است.
سابقه مدوّن علم الهیات یا حکمت الهی به یونان باستان بر میگردد.بعد در مسیحیت هم شاهد حضور این علم هستیم و در اسلام هم بطور مجزا و مفصّل به آن پرداخته شده است.
آنچه ما در مورد خداشناسی خواهیم گفت بر اساس منابع قرآنی و مبانی دین اسلام است چون الهیّات مورد توجه ما در این معرفت و شناخت همان الهیّات اسلامی است.
قرآن در مورد خداوند چه می گوید:
لَیسَ کَمثلهِ شَیءِ
یعنی او مثل هیچ چیز نیست !
این را بعنوان مقدمه گفتیم و شرحش را خواهیم داد.
در پست بعدی ابتدا یک مختصری در مورد قرآن بعنوان منبع و مرجع مباحث خداشناسی و دینی و طریقتی خواهیم گفت که پیشنهاد میکنم حتما دنبال کنید.
درباره این سایت